Hiii ikizler mi? 6. bölüm – Bilimsel Gerçekler ve Belgeler Işığında Bir Bebenin Hiçbir Zaman İkize Bedel Olamayacağının İspatı

Bir ikiz annesi olarak en çok sinirimi zıplatan, karşımdakine okkalı bir yumruk geçirmemek hatta kocamın kemerini kapıp girişmemek için kendimi zor tutturan durum şu klasik dialoğun son cümlesinde saklıdır:

İki bebeyle dizi zevki!

Son birkaç aydır Dexter’a sardım. Birinci sezonu yaklaşık on yedi kişi eşliğinde, bağrış, çağrış, dövüş, zırıltı arasında nasıl izlediğimi geçen burada anlatmıştım. Sıra geldi ikinci sezona. Tabi evde bir şey izlemek imkânsız. Anca bebelerle anama ya da kocamın anasına gittiğimde becerebilirsem izliyorum işte. Bu hafta da bir bölüm Dexter izlemek için yaşadığım yedi bölümlük trajedi düşünülürse “Dexter, Dexter olalı böyle azimli izleyici gördü mü acaba?” demekten kendimi alamıyorum.

Masal Vakti

Küçükken masal dinlemeyi çok severdim. Birisi bana masal anlattığında gözlerimi kapatır gözümde anlatılanları canlandırırdım. Sonra gece yatağıma yatınca, yine gözlerimi kapatıp o masalı düşüne düşüne uyurdum. Sürekli dinlediğimi hatırladığım üç beş masal var.

İkizlere tek başına bakılır mı?

Hmm. Zor bir soru. El-cevap: yani bakılır bakılmasına da Allah o durumda kimseyi bırakmasın. 🙂 Özellikle ilk bir sene ikizlere tek başına bakmak imkânsız gibi bir şey bence. Çoğunuzun içinden  “Çocuk var çocuk var. Usluysa bakılır,” diye bir düşünce geçtiğine eminim. Ama uslu bile olsa iki bebeyi aynı anda tek başına büyütmek – Shera bile olsan – gerçekten çok zor iş. Bir çocuk bile tam zamanlı mesai isterken iki tanesi insanın fiziksel sınırlarını ne kadar zorlar varın tahmin edin. Sonuçta ne kadar uslu da olsalar bidon değiller ya. Elbette karınları doyurulacak, hatta emzirilecekler, gazları çıkacak, bezleri değişecek, uyutulacak, yıkanacak, oynatılacak…