Cool anne

Bir arkadaşım vardı. Cırıl cırıl sürekli bebelerine bağırırdı. Ne zaman onlara gitsem kafam tutar, üç gün yatardım. 2-3 yaş aralı üç çocuğu vardı. Bir ona bağırırdı, bir buna, bir de ötekine. Büyük kız okula gidince öğretmeni “Siz buna evde çok mu bağırıyorsunuz?” demiş. Benim arkadaş utanmış, “Nereden anladınız?” demiş, “E bağırmadan hiçbir şey yapmıyor ki,” demiş. Sahiden de ismini normal söyleyince çocuklar tepki vermiyordu. Bağırınca kafalarını kaldırıyor, ama yine de denileni yapmıyor, canhıraş bir feryat sonrası uflaya puflaya denileni yapmaya yöneliyorlardı. Aman ne kınadıydım o arkadaşı! Bugünleri önceden görsem hiç kınar mıydım sanki!

Bağırmadan çocuk büyütülür mü?

Arama motorundan hangi kelimeleri aratarak bloğumun bulunduğunu dikkatle takip ediyorum. Gün geçmiyor ki “kadın cırıltısı / kadın bağrışı / bağrış çağrış / deli gibi bağıran kadın… tipinde aramalarla bloğuma ulaşılmasın. Açık konuşuyorum: utanç duyuyorum bu durumdan!