Duvar misafiri

Şansımdan mıdır, hepsi öyle olduğundan mıdır bilemiyorum, şimdiye kadar nerede oturduysam evin içinde maapartman birlikteymişiz gibi ses olur. Bir komşunun kızı kaçar, kadının bağırışı çağırışı bizim evde. Öbürü karı koca birbirlerine girerler, küfürleri bizim evde. Biri hamile kalır, sabah bulantıları naklen bizim evde. Hatta komşunun kocası duştan çıkarken “Havluuu” diye bağırır, annem elinde havlu duşa koşar “Aa babanız ne zaman duşa girdi” diyerek. Hiç unutmam, bir seferinde annem komşuya oturmaya gidiyordu. Beni götürmemişti. Çayımı güzelce demledim. Aldım banyoya klozetin üzerine oturdum. Komşuya gitmiş kadar oldum valla. Tüm muhabbet canlı yayın.

Evlendikten sonra da çok ev gezdim ama bu durum pek değişmedi. Aynı evin farklı odalarında oturuyormuşcasına komşuların hayatından haberdardık. Bebelerimiz olmadan bizde pek ses olmazdı. Gün boyunca kocam işte, ben evde yoğun bir halde çalışıyorduk. Akşama ağzımızı açacak halimiz kalmazdı. Gidiyorsa bir TV sesi gidiyor olabilir. Bir de benim annemden aldığım yeri yırtarcasına hapşırmam. O kadar. Tabi bebelerle birlikte bu düzen de değişti. Evimizden 7/24 patırtı, gürültü, zırıltı, çığlık, ağıt, küfür, deli narası, dan dun… eksik olmaz oldu. Allah eksikliğini vermesin!

Geçen akşam bebelerle eve dönüyoruz. Yakın bir komşumuza rastladık. Kocam her zamanki gibi mahcup bir edayla, “Ya bebelerin de çok sesi geliyordur, kusura bakmayın,” dedi. Adam güldü: “Bebelerin değil de annelerinin çok sesi geliyor,” dedi. Anam yer yarılaydı da içine gireydim, üstüme beton dökelerdi, onun üstüne bir alışveriş merkezi kuralardı da oradan hiç çıkamasaydım. Nasıl kıpkırmızı oldum. Hemen asansöre atladım kaçtım.

Geldiğimden beri de düşünüyorum, acaba bu adam ne duydu? Histerik kahkahalarım, deli çığlıklarım, böğürerek ağlayışım, anırırcasına bağırışım… falan neyse. Onlar küçük bebek olan her evde var. Ya da vardır diye umuyorum. Hem benden geldiği ne belli ki onların? Delinin biri bağırıyor olabilir. Ayol, tek deli ben miyim koca apartmanda?

Adam sesin benden geldiğinden bu kadar emin olduğuna göre kesin dediklerimi duydu. Ama hangisini? Birinin b.klu bezini değiştirir değiştirmez, ötekinin ıkınması, onun bezi değişince, ilkinin tekrar kaka yapması üzerine sinirle, “Lan nefes alsanız b.k olarak çıkıyoooo” diye bağırmamı mı? / İkisi iki paçama yapışmış halde yemek yapmaya çalışırken internet başındaki kocama “Gel al şu k.çımdaki sülükleri” diye seslenişimi mi? /Gece bunları uyutmaya çalışırken hâlâ şen kahkahalar atmaları üzerine “G.t atıp durmayın. Zıbarın da zıbarayııııımmm,” diye canhıraş feryadımı mı? / Birini uyuttuğum anda öteki uyanınca “Derdi bir olsa karının g.t atıp gezerdiiii” diye bağırışımı mı? /Gece boyunca on dakikada bir kalkıp memmeee diye ağlayan kızıma “Kesip eline vercem o memeyi” diye bağırdığımı mı? /Sabaha kadar iki zırlayan bebe arasında koşarken “Bir gecede bu kadar yat kalka külkedisi bile sokağa düşerdi,” diye çığlık çığlığa bağırışımı mı? / Gecenin bir vakti attığım deli naraları üzerine kocamın bana bağırmasının ardından “Öleyim lan öleyiiiiiiim” diye kafamı duvarlara vurduğumu mu?…

O günden beri kafamı kurcalıyor. Bu adam ne duydu da bu kadar emin konuşuyor?